Σε
απόσταση 8.732 χλμ. από το σχολείο μας και λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη
Βεγγάλη της Ινδίας, βρίσκεται η Οροβίλ (Auroville)
ή «πόλη της Αυγής».
Σχεδιάστηκε
το 1968 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Ροζέ Ανζέ, σαν ο ουτοπικός παράδεισος που
εμπνεύστηκαν ο Σρι Αρουμπίντο, διάσημος Ινδός ποιητής και η Μίρα Αλφάσα,
Γαλλίδα ζωγράφος. Μία πόλη χωρίς φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές ή
εθνολογικές διακρίσεις.
Έχει
χτιστεί χωμένη μέσα στο πράσινο, με διάσπαρτα κτίρια –
φουτουριστικής(μοντέρνας) συνήθως αρχιτεκτονικής .
Οι άνθρωποι εδώ αισθάνονται καλά με την επιλογή τους να
ζήσουν εδώ. Δεν έχουν άγχος αν και όλοι έχουν μια δουλειά να κάνουν. Δεν τους
απασχολούν τα χρήματα. Το κόστος ζωής είναι ελάχιστο και οι μισθοί συμβολικοί
για τα δικά μας δεδομένα (80-90 ευρώ). Με αυτά τα χρήματα μπορούν να έχουν
στέγη – που κατά βάση είναι δωρεάν για τους μόνιμους κατοίκους – φαγητό (από
την ηλιακή κουζίνα) και ψώνια από το σουπερμάρκετ, στο οποίο δίνουν 35 ευρώ το
μήνα και προμηθεύονται ό,τι θέλουν.
Για να γίνεις κάτοικος στην Οροβίλ, πρέπει να συντηρήσεις
τον εαυτό σου για έξι μήνες με ένα χρόνο. Να πληρώνεις το νοίκι σε έναν από
τους ξενώνες και μετά – εφόσον επιθυμείς και σε αποδεχτεί η επιτροπή – μπορείς
να γίνεις μόνιμος κάτοικος. Στη συνέχεια, μπορείς να επιλέξεις πού θα μείνεις –
εκεί παίζει ρόλο το κόστος – και τι ζωή θα κάνεις, μια και μπορείς να έχεις μία
Ινδή υπηρέτρια, για παράδειγμα, και να ψωνίζεις απ’ έξω.
Οι
κάτοικοι παράγουν έργο σε ερευνητικό, επιστημονικό και πολιτισμικό επίπεδο,
φροντίζουν το περιβάλλον τους (η ηλιακή ενέργεια παίζει σημαντικό
ρόλο εδώ) και στον ελεύθερο χρόνο τους παρακολουθούν θέατρο και χορό,
Ο πρώτος Έλληνας αναμένεται να γίνει κάτοικος εκεί,
σύντομα. Από τους 1900 Οροβίλιαν, οι 700 είναι Ινδοί, 250 Γάλλοι και ακολουθούν
Γερμανοί, Αμερικανοί αλλά και Ασιάτες, άνθρωποι από 40 χώρες συνολικά.
