Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Δεκέμηρης ή Δεκέμπρης ή Χριστιαννάρης ή Χριστουγεννάρης ή Χριστουγεννάς ή Χριστουγεννιάτης ή Χριστενιάρτς (ποντιακά) ή Αντριάς ή Βρωμαλίτης ή Καλικαντζαρόμηνας ή Χαμένος ή Αϊ-Νικολιάτης ή Γιορτινός είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας, σύμφωνα με το ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Στο καλαντάρι του λαού μας ο Δεκέμβριος θεωρείται ιδιαίτερα «γιορτινός», λόγω των πολλών θρησκευτικών γιορτών του, όπως του Αγίου Διονυσίου στις 17 του μήνα. Ονομάζεται, μεταξύ άλλων, και «κυρ Λευτέρης» από τη γιορτή του Αγίου Ελευθερίου στις 15 του μήνα που χαρίζει «καλή λευτεριά» στις έγκυες γυναίκες. Στις 9 του μήνα, στη γιορτή της Αγίας Άννας «η μέρα παίρνει ανάσα», ενώ στις 12, στη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα «η μέρα παίρνει ένα σπυρί», αρχίζει δηλαδή να μεγαλώνει.
Στις αρχές, όμως, του μήνα έχουμε τα «Νικολοβάρβαρα», οπότε «κάνει νερά και χιόνια» όπως λέει ο λαός μας, ενώ οι ναυτικοί συμπληρώνουν: «Τ’ Αϊ-Νικολοβάρβαρα, κατεβασιές και χιόνια, μπουράσκας και τελώνια».
Το κρύο συνδέεται με τρεις κυρίως γιορτές στην αρχή του Δεκέμβρη: της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα και του Αϊ-Νικόλα.
Η νύχτα των Χριστουγέννων είναι η μεγαλύτερη και ιερότερη της χρονιάς, επειδή είναι κοντά στις χειμερινές τροπές του ήλιου. Μετά τη γέννηση «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον».
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΡΩΜΗ
Ο Δεκέμβριος από τους Ρωμαίους ήταν αφιερωμένος στον Κρόνο προς τιμήν του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια που ξεκινούσαν από τις 17 του μηνός. Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και αποκτάει καινούργιες δυνάμεις. Γι' αυτό και τότε γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου. Η εκκλησία μας , με βάση το γεγονός αυτό πού ήταν βαθιά ριζωμένο στη λαϊκή συνείδηση καθιέρωσε μια χριστιανική γιορτή. Τέτοια γιορτή που ταίριαζε στην αντικατάσταση αυτή, θεωρήθηκε πως είναι η γέννηση του Χριστού, γιατί ο Χριστός είναι ο ζωοδότης ήλιος, ο ήλιος της δικαιοσύνης.
Γι αυτό ο Δεκέμβριος σε πολλά μέρη πήρε το όνομά του από τη μεγάλη γιορτή και αποκαλείται Χριστουγεννάρης. Επειδή, λοιπόν, οι πρώτοι χριστιανοί ήταν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί, οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν λοιπόν τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήταν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων. Μ’ αυτόν τον τρόπο έλπιζαν να μην ανακαλυφθούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους.
Έτσι η 25η Δεκεμβρίου, ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων, καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη κατά τα μέσα περίπου του 4ου μ.Χ. αιώνα, ενώ κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την Ανατολή, εκτός από την Αρμενία, όπου διατηρήθηκε ο συνεορτασμός στις 6 Ιανουαρίου.
Στο Βυζάντιο υπήρχε μια άλλη γιορτή τα Μπρουμάλια, που ξεκινούσαν στις στις 24 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν ως τις 17 Ιανουαρίου, δηλαδή 24 ημέρες, έτσι ώστε την πρώτη ημέρα τους να γιορτάζουν όσοι το όνομά τους άρχιζε από Α", τη δεύτερη ημέρα όσοι το όνομά τους άρχιζε από "Β" κ.λπ., μέχρι να εξαντληθεί το αλφάβητο. Η ονομασία τους προέρχεται από τη λατινική λέξη «Bruma» που υποδηλώνει την μικρότερη ημέρα. Η 25η Δεκεμβρίου ήταν η ημέρα που γιορτάζονταν η γέννηση του Μίθρα (του Αήττητου Ήλιου). Η γιορτή αυτή συνδυάζονταν με τα Ελληνικά Κρόνια (12η Εκατομβαιώνος), με σημαντικές επιδράσεις από τις γιορτές της Δήμητρας και του Διονύσου.
ΕΡΓΑΣΙΕΣ
Επιδιόρθωση στάβλων.
Καθάρισμα χωραφιών από θάμνους.
Φύτεμα κρεμμυδιών και χορταρικών.
Μάζεμα ελιών και εσπεριδοειδών.
Σκέπασμα κυψελών.
Γαλακτοπαραγωγή.
Καθάρισμα κρασιού και άνοιγμα βαρελιών.
Πηγή : http://akrasakis.blogspot.gr/2011/12/blog-post_02.html?m=1
